නර්තන ශිල්පිනියක් ලෙස ක්ෂේත්‍රයට පිවිසි ඇය ලාංකේය ප්‍රේක්ෂකයන්ගේ තවමත් මතකයේ රැඳෙන වසුදා, කාව්‍යා, ගෞතමී වැනි ජනප්‍රිය ටෙලිනාට්‍ය සඳහා සිය රංගන ප්‍රතිභාව එළි දැක්වූ අපූරු රංගන ශිල්පිනියකි. කාලයක් රංගනයෙන් ඈත්ව සිටියද මෑතකදී විකාශය අවසන් වූ ‘සිහිනි’ ටෙලිනාට්‍යයේ මේඛලාගේ චරිතයට පණපෙවූ ඇය පිළිබඳව යළිත් ප්‍රේක්ෂකයන්ගේ කතාබහට ලක්විය. ඇය නමින් අනුරාධා උදයංගනීය. ඉතිං ඇය අගේ අලුත් තොරතුරු ගැන පුවත්පතකට විස්තර කියලා තිබුනේ මෙලෙසයි.
ඉතින් අනුරාධා කොහොමද මේ දවස්වල කාලය ගතවෙන්නේ?
මේ දවස්වල නම් මුළු රටටම ඇතිවෙලා තිබෙන තත්ත්වයක් එක්ක ගෙදර තමයි ඉන්නෙ. නමුත් ‘සිහිනි’ නාට්‍යයේ රූගත කිරීම් නොවැම්බර් මාසේ මුල් සතිය වෙනකම්ම තිබුණා. රූගත කිරීම් කරන අතරතුරේම තමයි නාට්‍ය විකාශනය වුණෙත්. ඉතින් සෑහෙන කාලෙකින් යමක් කරන්න පුළුවන් චරිතයකට දායක වෙන්න අවස්ථාව ලැබුණා. ඒ වගේම රූපලාවණ්‍ය ශිල්පිනියක් හැටියට මම ඒ වැඩකටයුතුත් කරගෙන යනවා. හැබැයි ඉතින් හැම පැත්තෙන්ම කලා කටයුතු නම් මේ දවස්වල අඩාළ වෙලා තමයි තියෙන්නෙ.
‘සිහිනි’ ටෙලිනාට්‍යයේ මේඛලාගේ චරිතය ගැන කතා කළොත්?
එය මහේෂ් සත්සර මද්දුමආරච්චිගේ රචනයකට දායක වුණු පළමු අවස්ථාවයි. ඉතාමත් දැවැන්ත, හිතට කාවදින විදිහට, සාමාන්‍යයෙන් එදිනෙදා භාවිතා කරන වචන වෙනත්ම ආකාරයට ප්‍රේක්ෂකයන්ගෙ ආකර්ෂණය දිනාගන්න පුළුවන් විදිහට රචනා වෙලා. ඒ තුළින් අපේ අදහසුත් එකතු වෙලා ආපු චරිතයක් හැටියට තමයි මම මේඛලා මිහිඳුකුල කියන චරිතය දකින්නෙ. ‘සිහිනි’ කියලා කියන්නෙ පවුලේ කතාවක්. මං හිතනවා ප්‍රේක්ෂකයන් එය ආදරයෙන් වැලඳගන්නට ඇති කියලා.
ඔබ කාලයක් මෙගා ටෙලිනාට්‍ය කිහිපයක් තුළින් ප්‍රේක්ෂකයන් හමුවට ආ චරිතයක්. හැබැයි දැන් මෙගා ටෙලිනාට්‍යවල ඔබව දකින්න ලැබෙන්නෙ හරි අඩුවෙන්. ඒ ඇයි?
මෙහෙමයි. මං හිතන්නෙ මෙගාද ඒකාංගිකද එහෙමත් නැත්නම් කොටස් විස්සකට, විසි පහකට සීමාවුණු ටෙලිනාට්‍යයකද මම රඟපාන්නෙ කියනෙක නෙවෙයි වැදගත් වෙන්නෙ. ඒ කියන්නෙ යමක් කරන්න පුළුවන්, ප්‍රේක්ෂකයන් අතරට යන්න පුළුවන් අපිටත් දැනෙන චරිතයක් තුළින් පුංචි තිරයට යන එක තමයි වැදගත් වෙන්නෙ. සමහරුන්ගෙ මතයක් තියෙනවනෙ කොටස් කීපයකට පමණක් සීමා වුණු නිර්මාණවල මිස මෙගා ටෙලිනාට්‍යවල වැඩ කරන්නෙ නැහැ කියලා. නමුත් මගේ නම් එහෙම බේදයක් නැහැ. මම කිව්ව වගේම මම දැනට අවුරුදු පහකට හයකට කලින් පුංචි තිරයේ බොහෝ ජනප්‍රිය වුණු වසූදා, කාව්‍ය වගේ අවුරුදු 3ක් පමණ දීර්ඝ කාලයක් විකාශය වූ ටෙලිනාට්‍යවලට දායක වෙන්න අවස්ථාව ලැබුණා.
අද පවතින රැල්ලට යන දීර්ඝ ටෙලි නිර්මාණ පිළිබඳව ඔබ මොකද හිතන්නෙ?
මං හිතන්නෙ ඔය ප්‍රශ්නය ඇතිවෙලා තියෙන්නෙ බොහොම සීමිත ටෙලිනාට්‍ය කිහිපයකට. මම රංගන ශිල්පිනියක් වුණාට ගොඩක් අවස්ථාවලදී ටෙලිනාට්‍ය නරඹන්නෙ ප්‍රේක්ෂිකාවක් හැටියට. මෑතක විකාශය වුණු කොටස් පනහකින් හැටකින් අවසන්වුණු ඉතාමත් හරවත් නිර්මාණ කීපයක් තිබුණා. ඇත්තම කිව්වොත් ඒ නිර්මාණ හරි ආසාවෙන් රසවිඳින්න පුළුවන්. නමුත් ඒ අතරෙ ප්‍රේක්ෂකයන්ට එපාම වුණු ටෙලිනාට්‍ය කීපයකුත් විකාශනය වෙනවා. ඉතින් මම දකින විදියට නම් මේ ප්‍රශ්නයට බොහෝ වෙලාවට වගකිව යුත්තේ සමහර නාළිකායි. මොකද අදාළ නාළිකාව තුළින් ඒ අධ්‍යක්ෂවරයාට ඒ ටෙලිනාට්‍ය තවදුරටත් කරන්න කියල ඉල්ලන නිසානෙ එම ටෙලිනාට්‍ය එම නිළිකාව තුළ විකාශනය වෙන්නෙ. ඉතා දීර්ඝ වශයෙන් ඇදි ඇදී යන්න ගියහම තමයි ප්‍රේක්ෂකයන් වුණත් ප්‍රතික්ෂේප කරන්නෙ. ඉස්සරම ටෙලිනාට්‍ය කොටස් විසිපහයි, තිහයි. කොටස් සීයක් වුණත් කමක් නැහැ. ඉතින් ඒ නාළිකාවලින් තීරණය කරනවා නම් යම් ටෙලිනාට්‍යයක් කොටස් 100ක් ඇතුළත විකාශනය කරලා ඉවර වෙන්න ඕනෙ කියලා. ඒ අධ්‍යක්ෂවරයා සිට පිටපත් රචකයා සමඟ මුලින්ම යම්කිසි සාකච්ඡාවකට ඇවිත් එකඟතාවයකට එනවා නම් මේ ප්‍රශ්නය ඇතිවෙන්නෙ නැහැ. නමුත් දැන් වෙලා තියෙන්නෙ කතාව පටන් ගත්තෙ කොහෙන්ද දන්නෙ නැහැ. ඉවර වෙන්නෙ කොහෙන්ද කියල දන්නෙ නැහැ. ඉතින් මෙහෙම දේවල් ඇතිවුණාම ප්‍රේක්ෂකයන්ට ටෙලිනාට්‍ය නැරඹීමට එපා වෙනවා. මං හිතන්නෙ එහෙම මට්ටමකට ටෙලිනාට්‍ය කලාව වැටෙනවා කියන්නෙ ලොකු අභාග්‍යයක්.
ටෙලිනාට්‍ය කලාවෙන් ඔබ්බට වේදිකාවට සහ සිනමාවට සම්බන්ධ නොවන්නේ ඇයි?
නැහැ. මම සම්බන්ධ වුණා. මං ක්ෂේත්‍රයට ආ මුල්ම කාලෙදි වේදිකා නාට්‍ය තුනකට දායක වුණා. නමුත් ඇත්තම කතාව තමයි මම දායක වුණු වේදිකා නාට්‍ය තුනේම සිදුවුණේ ඒ නිෂ්පාදකවරයාට ඒ නාට්‍ය ඉදිරියට ගෙනියන්න, දීර්ඝ කාලීනව ප්‍රේක්ෂකයො අතරට ගෙනියන්න කිසිම උවමනාවක් තිබුණෙ නැහැ. මාස හයක් හතක් තිස්සෙ පුහුණුවීම් කරනවා. ඊට පස්සෙ මංගල දර්ශනය පවත්වනවා. වේදිකා දර්ශන එකක් හෝ දෙකක් හෝ තියෙනවා. ඊට පස්සෙ මං හිතන්නෙ තමන්ගෙන් වැයවුණු මුදල හොයා ගත්තට පස්සෙ නිෂ්පාදකතුමාට ඒ නිර්මාණ ඉන් ඉදිරියට ගෙනියන්න අවශ්‍යතාවයක් තිබුණෙ නැහැ. ඔන්න ඔය කියන හේතුව මත වේදිකා නාට්‍ය ඇත්තටම මගෙන් අතහැරුණා. ඒ වගේම මම සිනමා නිර්මාණ හතරකට සම්බන්ධ වුණා.
ඔබ කලා ක්ෂේත්‍රයට පිවිසි මුල් කාලය හා වර්තමානය අතර දැනෙන වෙනස?
මම ක්ෂේත්‍රයට ආවේ 1999 වසරෙදි. දැනට මේ වෙද්දි අවුරුදු 20ක් වෙනවා. ඇත්තටම ඒ කාලෙයි මේ කාලෙයි බලනකොට අද ලොකු වෙනසක් තියෙනවා. මොකද අද කාලේ වගේ මේ තරම් අවස්ථාවන් අපිට තිබුණෙ නෑ. අද නවක ශිල්පීන්ට වැඩියෙනුත් එක්ක අවස්ථාව තිබෙනවා. එකම දේ ඔවුන් ඒ හරි මාර්ගය නිවැරැදි ලෙස තෝරා ගැනීමක් කරන්නෙ නැති එක තමයි තියෙන අභාග්‍යසම්පන්න දේ. එහෙම එන පිරිසට රඳාපැවැත්ම කියන දේ හරි අඩුයි. ස්ථාවර වෙන්න හරිම අමාරුයි. අවුරුද්දක් දෙකක් ඇතුළත තමන්ගෙ හැකියාවත් පෙන්වයි. නමුත් කවදාමත් මිනිසුන්ගෙ ආකර්ෂණය දිනාගෙන ප්‍රේක්ෂකයන්ගෙ හිත්වල ඉන්න පුළුවන්ද කියන තැන ඉන්නවා.
රංගන ක්ෂේත්‍රය හැරුන විට ඔබ කටයුතු කරන අනෙකුත් ක්ෂේත්‍ර ගැන කතා කළොත්?
මම නර්තන ශිල්පිනියක් හැටියට ක්ෂේත්‍රයට ආවා. ඊට පස්සෙ රංගන ශිල්පිනියක් වුණා. ඒ වගේම රූපලාවණ්‍ය ශිල්පිනියක් හැටියටත් කටයුතු කරනවා. ඒ වගේම මම නිවේදිකාවක් විදියටත් නාලිකා කීපයකම වැඩ කළා. විවිධ වැඩසටහන් ඉදිරිපත් කළා. ලැබෙන අවස්ථාවන්වල විවිධ වැඩසටහන්වලට ගායන ශිල්පිනියක් හැටියටත් දායක වෙනවා. ඉතින් ක්ෂේත්‍ර පහක් මේ වන විට මම නියෝජනය කරනවා.
ජෙහානි සිල්වා